Ως γνωστό, στη ζωή όλων μας, με τις ποικίλες εμπειρίες της, ορισμένες ημέρες ξεχωρίζουν από τις άλλες ως ιδιαίτερα εκλεκτές περιπτώσεις. Μια τέτοια είναι και η σημερινή ημέρα για την αγαπητή σε όλους μας Ντίνα Αμανατίδου.
Γεφυρώνοντας με το νου και την καρδιά μου τη γεωγραφική απόσταση που μας χωρίζει, παρά την ενδόμυχη επιθυμία μου να βρισκόμουν κι εγώ μαζί σας στην αποψινή πνευματική εκδήλωση, εν πρώτοις θα ήθελα να απευθύνω τους εγκάρδιους χαιρετισμούς μου σε όλους τους παρισταμένους και ξεχωριστά στην τιμώμενη φίλη Ντίνα Αμανατίδου.
Παράλληλα, επιθυμώ να απευθύνω ένα ολόκαρδο δημόσιο ευχαριστώ στην Πρόεδρο κα Καίτη Αλεξοπούλου και στα μέλη της οργανωτικής επιτροπής του Ελληνο-Αυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου Μελβούρνης για την ευγενή τους πρόσκληση να συμμετάσχω κι εγώ, με ένα φιλικό μήνυμά μου, στην ωραία και ζεστά συνανθρώπινη αυτή εκδήλωση.
Και ομολογουμένως, με την τιμητική αυτή συγκέντρωση ο Ελληνο-Αυστραλιανός Πολιτιστικός Σύνδεσμος Μελβούρνης, ο καταξιωμένος από τις ανιδιοτελείς και άοκνες προσπάθειες που καταβάλλει στην υπηρεσία του Πνεύματος από το 1970, αποδεικνύει απόψε, για μια ακόμη φορά, πως τα ενδιαφέροντα και οι στόχοι του συνεχίζουν να αγκαλιάζουν, αλλά και να επιβραβεύουν τις πνευματικές προσπάθειες του Αυστραλιώτη Ελληνισμού, στη συγκεκριμένη δε περίπτωση της αγαπητής μας Ντίνας Αμανατίδου.
Και την αξίζεις την τιμή αυτή απόψε, Ντίνα, γιατί από τον πρώτο κιόλας χρόνο της μεταναστευτικής σου ζωής στην Αυστραλία, παράλληλα με τον βασανιστικό αγώνα σου για επιβίωση και τις οικογενειακές σου ευθύνες, χωρίς ολιγωρίες έσπευσες να θέσεις το μυαλό και την καρδιά σου στο μετερίζι του έντεχνου Έλληνα λόγου ώστε όχι μόνο να μην εξαφανισθεί η πολιτισμική μας κληρονομιά στη μακρινή αυτή χώρα του Νότου, αλλά να ανθίσει ακόμη περισσότερο, προετοιμάζοντας το έδαφος και για άλλους νεότερους που θα ακολουθούσαν και θα έσκυβαν καλοπροαίρετα να πιούν από το βρυσιμιό πνευματικό κρασί του καρπερού σου αμπελώνα.
Και πράγματι, φίλοι μου, η Ντίνα Αμανατίδου από το 1958, τον πρώτο κιόλας χρόνο της επώδυνης μετοικεσίας της, ελκυόμενη από την ενδόμυχη φωνή της γόνιμης πνευματικής δημιουργίας άρχισε ταυτόχρονα να δημοσιεύει, με λυρικό παλμό, ποιήματα στη μελβουρνιώτικη εφημερίδα «Πυρσός», γεγονός αρκετά ασυνήθιστο, αλλά και αξιοθαύμαστο για μια νεοαφιχθείσα μετανάστρια. Απόδειξη των έντονων πνευματικών της ενδιαφερόντων και του δημιουργικού της ενθουσιασμού είναι το γεγονός ότι μόλις μερικά χρόνια μετά τον ερχομό της στην Αυστραλία, η Ντίνα, το 1963, υπήρξε μεταξύ των ιδρυτικών μελών ενός φιλολογικο-φιλοσοφικού κύκλου στη Μελβούρνη από νεαρούς τότε Έλληνες λογοτέχνες υπό την ηγετική μορφή του γνωστού της εποχής εκείνης διανοούμενου Κώστα Μαλαξού-Αλεξάντερ και ένα χρόνο μετά, το 1964, την βλέπουμε να γίνεται επίσης ιδρυτικό μέλος, αυτή τη φορά του Σωματείου Λογοτεχνών Αυστραλιανής Συμπολιτείας (ΣΕΛΑΣ), του παλαιότερου ελληνικού λογοτεχνικού σωματείου της Αυστραλίας, το οποίο τελούσε και πάλι υπό την πνευματική ηγεσία του Μαλαξού.
Από το 1958 και εξής, επί 54 συναπτά χρόνια η Ντίνα δημιουργεί ακατάπαυστα και ακαταπόνητα, και σαν ορμητικός χείμαρος αρδεύει δυναμικά και ακατάπαυστα τους λειμώνες της πεζογραφίας, της ποίησης, του θεάτρου και του γνωμικού λόγου.
Μέχρι σήμερα, εκτός από την πολύχρονη και ποικιλόμορφη παροικιακή της συμβολή, η πολυδιάστατη πνευματική προσφορά της πολυτάλαντης Ντίνας Αμανατίδου, περιλαμβάνει πέντε διηγηματικές συλλογές (η μία σε αγγλική μετάφραση του συνάδελφου Νίκου Μαχαλιά), επτά ποιητικές συλλογές (η μία και πλέον πρόσφατη σε συλλεκτική αγγλική μετάφραση από τη συνάδελφο πανεπιστημιακό, ερευνήτρια και λογοτέχνιδα Κωνσταντίνα Ντούνη), μία συλλογή θεατρικών έργων και έξι συλλογές προσωπικού γνωμικού λόγου, ή «σκόρπιων σκέψεων» κατά την μετριόφρονη έκφραση της Ντίνας Αμανατίδου, αλλά στην ουσία συνδυασμού υποβλητικών σκέψεων και βαθύτερων ενατενισμών.
Ειδικά για τις συλλογές του γνωμικού της λόγου, σημειώνω πως η Ντίνα Αμανατίδου είναι η εισηγήτρια του απαιτητικού αυτού έντεχνου είδους του Αυστραλιώτη Ελληνισμού, έχοντας πρωτοδημοσιεύσει άξια δείγματα ήδη στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Αντίποδες του Ελληνο-Αυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου το 1974. Η δεξιότητα και ο πλούτος των προσωπικών της στοχασμών καταδεικνύεται και από το ότι το 2001 η Ντίνα (μία από πέντε γυναίκες και μεταξύ 36 δόκιμων γνωμολόγων), περιελήφθη στο πρωτοποριακό έργο πεζού επιγραμματικού στοχασμού του γνωστού Αθηναίου, επίσης γνωμολόγου, Ιάσονα Ευαγγέλου, Ανθολογία νεοελληνικού γνωμικού λόγου (1800-2000) που κυκλοφόρησε το 2001 στην Ελλάδα από τις εκδόσεις «Δωδώνη».
Επιπλέον, θα πρέπει να τονίσω πως η Ντίνα Αμανατίδου είναι από τις χρονικά πρώτες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο λογοτέχνιδες του Αυστραλιώτη Ελληνισμού, η οποία επέδρασε σημαδιακά στην παρατηρηθείσα μεταπολεμική έξαρση της γυναικείας λογοτεχνικής δημιουργίας και πως έκτοτε συνέβαλε, και συνεχίζει να συμβάλλει, ουσιαστικά στην ανάπτυξη της λογοτεχνίας του Αυστραλιώτη Ελληνισμού γενικά.
Στο συνολικό έργο της Ντίνας Αμανατίδου κινείται μια συγκινητική ανθρωπιά, μια συνεχής στοχαστική αναζήτηση της αλήθειας της ζωής και ένας αναπλαστικός παλμός ανάτασης που εντυπωσιάζουν με τη γονιμότητα της έμπνευσης, τη θεματική πολυμέρεια και την ευχέρεια του καλλιεργημένου λόγου.
Ντίνα, μαζί με όλους τους καλούς φίλους και φίλες σου που παρευρίσκονται απόψε εδώ, εκτιμώ την πλούσια θητεία σου στα ελληνικά μας γράμματα και χαίρομαι την αξία του έργου σου που διδάσκει, αφυπνίζει και ανεβάζει τον άνθρωπο. Μάλιστα, για τους λόγους αυτούς εργασίες σου έχουν συχνά βραβευθεί, κι εσύ προσωπικά έχεις τιμηθεί τόσο στη γενέτειρά σου τη Ελλάδα όσο και στη δεύτερη πατρίδα σου την Αυστραλία (όπως στη αποψινή εκδήλωση), με πρόσφατη επιβράβευση την ύψιστη αναγνώριση της συμβολής σου στα ελληνικά γράμματα και τον ελληνικό πολιτισμό εκ μέρους της αυστραλιανής Πολιτείας, με το Μετάλλιο της Τάξεως της Αυστραλίας (Medal of the order of Australia). Άλλωστε, για έναν πνευματικό δημιουργό η δίκαιη επιθυμητή κατάληξη είναι η ηθική δικαίωση που αποτελεί και την καλύτερη επιβράβευση για τον τίμιο πνευματικό του μόχθο.
Αγαπητή Ντίνα, παράλληλα με τη βαθειά μου εκτίμηση, σε συγχαίρω από την καρδιά μου ευχόμενος να συνεχίσεις, με το ίδιο πνευματικό δόσιμο και την ίδια υψηλή έμπνευση, την πολυετή ακόμη ανοδική σου πορεία για το καλό όχι μόνο του Αυστραλιώτη αλλά και του Οικουμενικού Ελληνισμού.
– Γιώργος Καναράκης