Στη σύντομη αυτή αποτίμησή μου θα επικεντρωθώ στην προσφορά του Πολιτιστικού Συνδέσμου σε σχέση με την ομογενειακή μας λογοτεχνική δημιουργία. Άλλωστε, η καθοριστική σημασία που ανέκαθεν απέδιδε ο Σύνδεσμος στην αξία της λογοτεχνίας ως τέχνης του λόγου, καθώς και στα ευεργετικά της πολιτισμικά και μορφωτικά αποτελέσματα, καταφαίνεται και από το ότι το περιοδικό Αντίποδες, το έντυπο όργανο του Συνδέσμου, από το πρώτο του κι όλας τεύχος το χειμώνα (νότιου ημισφαιρίου) του 1974 μέχρι σήμερα προσδιορίζεται από τις συντακτικές επιτροπές του ως «λογοτεχνικό και μορφωτικό περιοδικό».

Έτσι, ο Ελληνο-Αυστραλιανός Πολιτιστικός Σύνδεσμος Μελβούρνης, μέσω των ποικίλων λογοτεχνικών και άλλων πολιτισμικών εκδηλώσεών  του (βιβλιοπαρουσιάσεων, ομιλιών, από το 1980 ετήσιων λογοτεχνικών διαγωνισμών κ.ά.), αλλά και μέσω των σελίδων του περιοδικού Αντίποδες, επί σαράντα χρόνια τώρα αφενός προβάλλει με αδιάλειπτο ζήλο τους δόκιμους λογοτέχνες του Αυστραλιώτη Ελληνισμού, αφετέρου ενθαρρύνει εγκάρδια και τους νεοφανείς, προσφέροντάς τους φωνή που διαφορετικά ίσως να παρέμεναν σιωπηλοί ή ανέλπιδες.

Εκτός όμως από ποιήματα και πεζογραφήματα, το περιοδικό Αντίποδες προχωρεί και σε άλλους χώρους της τέχνης του λόγου. Δημοσιεύει δοκίμια και άλλα μελετήματα λογοτεχνικού, γλωσσικού, πολιτισμικού και άλλου περιεχομένου τόσο των ίδιων των λογοτεχνών όσο και άλλων πνευματικών ανθρώπων της ομογένειας, ενώ, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, βλέπει κανείς τα τεύχη να αφιερώνονται επιπλέον στη δράση και συμβολή λογοτεχνών και άλλων ομογενών που έχουν διακριθεί στα γράμματα και τις τέχνες του Αυστραλιώτη Ελληνισμού.

Ο Ελληνο-Αυστραλιανός Πολιτιστικός Σύνδεσμος Μελβούρνης με τις μακροχρόνιες και συνεχείς προσπάθειες και δραστηριότητές του, και με το περιοδικό του Αντίποδες, έχει καταστεί ένα αξιέπαινο δημόσιο βήμα από το οποίο οι ομογενείς, όχι μόνο της πρώτης μεταναστευτικής γενιάς αλλά και των νεότερων, εκφράζουν το λογοτεχνικό τους ταλέντο τόσο στην Ελληνική όσο και στην Αγγλική, ενώ βρίσκουν ενθάρρυνση και όσοι ελληνογενείς αισθάνονται πιο άνετα στη χρήση της αγγλικής γλώσσας.

Μια άλλη σημαντική συμβολή του Πολιτιστικού Συνδέσμου είναι ότι με την ένθερμη υποστήριξη που προσφέρει στη λογοτεχνική δημιουργία (προφορική και κυρίως γραπτή), μια και η λογοτεχνία στην κυριολεκτική έννοιά της σημαίνει «τέχνη του λόγου», παράλληλα με τη δική της καλλιέργεια καλλιεργείται και ο λόγος, δηλαδή η γλώσσα η ίδια, αφού, όπως είναι γνωστό, η λογοτεχνία ως κοινωνικό φαινόμενο πραγματώνεται στη γλωσσική έκφραση των ατόμων-μελών μιας κοινωνίας. Εξάλλου και στα τρία κύρια είδη της (ποίηση, πεζογραφία, θέατρο) η λογοτεχνία, εκτός του ότι προσφέρει την ευκαιρία σε αυτούς που την υπηρετούν να εκφράζονται έντεχνα, ταυτόχρονα δημιουργεί τις κατάλληλες περιστάσεις για χρήση της γλώσσας σε όλες τις λεκτικές και υφολογικές μορφές και ποικιλίες της, ανάλογα βέβαια με την περίπτωση, πέρα από το επίπεδο της καθημερινής γλωσσικής επικοινωνίας τους, ενώ ταυτόχρονα συμβάλλει στην περαιτέρω διατήρησή της.

Εκτός όμως των ανωτέρω, ο Ελληνο-Αυστραλιανός Πολιτιστικός Σύνδεσμος Μελβούρνης, με την προαγωγή και καλλιέργεια της ομογενειακής μας λογοτεχνίας στους Αντίποδες, και μέσω αυτής με τη συντήρηση της γλώσσας μας και των πολιτισμικών μας αξιών, επιτελεί έναν επιπρόσθετο κοινωνικό ρόλο. Αναγνωρίζει τις πνευματικές ανάγκες του Αυστραλιώτη Ελληνισμού και με την αποδεδειγμένη στήριξη που προσφέρει, διακηρύττει έμπρακτα πως οι Έλληνες μετανάστες της γης αυτής του Νότου δεν είναι άτομα που ήρθαν εδώ μόνο για να ξεφύγουν από οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές και άλλες επαχθείς δυσχέρειες, αλλά πως επιπλέον έχουν κοινές πνευματικές ανάγκες και όμοια ενδιαφέροντα, γεγονός που αφενός τους φέρνει κοντά τον ένα στον άλλον, αφετέρου τους προτρέπει να συντελούν από κοινού στο ανέβασμα του πνευματικού επιπέδου της κοινωνίας. Από την πλευρά τους όμως και όλοι οι ανωτέρω ομογενείς αισθάνονται και αναγνωρίζουν ένα προσωπικό χρέος προς τον Πολιτιστικό Σύνδεσμο, συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος. Στην περίπτωσή μου θυμάμαι πάνε 30 χρόνια από το 1980 που έκανα την πρώτη μου γνωριμία με την τότε επιτροπή και τα μέλη του Πολιτιστικού Συνδέσμου. Είχα προσκληθεί να μιλήσω στο Ελληνικό Φεστιβάλ Μελβούρνης. Έκτοτε δόθηκαν και άλλες ευκαιρίες (ομιλίες, παρουσιάσεις βιβλίων μου, κ.λπ.) ενώ το περιοδικό Αντίποδες φιλοξένησε αρκετές συνεργασίες μου πάνω σε ποικίλα θέματα.

Βέβαια, όπως ήταν επόμενο, όλη αυτή η πολυδιάσταση προσφορά του Πολιτιστικού Συνδέσμου, τόσο η καθαρά πνευματική όσο και η κοινωνική, δεν παρέμεινε γνωστή μόνο στην ομογενειακή μας κοινότητα αλλά, ξεπερνώντας τα όριά της αναγνωρίστηκε και από την Πολιτειακή Κυβέρνηση της αυστραλιανής κοινωνίας, με την απονομή στο Σύνδεσμο του «Μεταλλίου Πολυπολιτισμού» το 2006.

Καταληκτικά, μαζί με όλους τους φίλους του Ελληνο-Αυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου Μελβούρνης, εκτιμώντας τους άοκνους διαχρονικούς του κόπους και αγώνες αλλά θαυμάζοντας και τα μέχρι τούδε επιτεύγματά του, με την ευκαιρία των σάραντα χρόνων επιτυχημένου βίου του εκφράζω τα θερμά μου συγχαρητήρια.

Επίσης, εύχομαι από καρδιάς να συνεχίσει με τον ίδιο πάντα ζήλο την ανοδική πορεία του και στο απώτερο μέλλον, και ενώ οι καιροί θα περνούν και τα μέλη του θα τα διαδέχονται νεότερα, οι αρχικοί σκοποί και αρχές του να παραμένουν το ίδιο δυναμικοί και ευεργετικοί για το πνευματικό καλό όχι μόνο της ομογένειας της Μελβούρνης αλλά και ολόκληρου του Ελληνισμού της Αυστραλίας.

ΠΗΓΗ: Αναδημοσιεύεται από το περιοδικό “Αντίποδες” (2013)